نخست، باید بدانید که هر پنجره هواپیما از سه لایه تشکیل شده است: صفحه خارجی که به عنوان " ساختار اولیه پنجره" عمل می کند؛ صفحه میانی که سوراخ مذکور در آن تعبیه شده است؛ و صفحه داخلی که نزدیکترین صفحه به مسافر است. بین صفحه خارجی و میانی فضای کوچکی وجود دارد که "شکاف هوا" (air gap) نام دارد. این دو لایه به همراه این شکاف "طراحی دو لایه شکاف هوا" را تشکیل می دهند که می تواند در مقابل فشار جوی مقاومت کند.
در ارتفاع معمول پرواز – حدود 35000 پایی – فشار هوا 3.4 پاوند بر اینچ مربع است. این فشار برای انسان بسیار پایین است و بنابراین سعی می شود فشار داخل کابین هواپیما در حدو 11 پاوند بر اینچ مربع حفظ شود. هر چه اختلاف فشار بین هوای خارج و داخل هواپیما بیشتر باشد، فشار وارده به اجزا ساختار بدنه هواپیما منجمله پنجره ها بیشتر خواهد بود.
برای تنظیم فشار هوا "سوراخ تنفس" ، یا همان سوراخ های کوچک به عنوان دریچه های تنفسی عمل می کنند که به توازن فشار هوا بین کابین هواپیما و هوای بین صفحه خارجی و میانی پنجره ها کمک می کنند. این عمل این اطمینان را ایجاد می کند که نیروی کامل ناشی از فشار هوا فقط بر روی صفحه خارجی هواپیما تاثیر می گذارد و به لایه میانی امکان می دهد در مواقع اضطراری عملکرد محافظتی خود را ایفا کند.