حجاب حبس زن نیست

به گزارش پاپایا، به نقل از  وبلاگ حجاب برتر، پوشش زن در برابر مردان نامحرم، یکی از ضروریات دین اسلام است. در قرآن کریم و روایات وارده از پیامبر اکرم(صلی‌الله‌علیه‌وآله)و ائمه معصومین(علیهم‌السلام) و نیز در کلمات فقها، پیرامون وجوب و کیفیت آن تصریح شده است.
البته حجاب اسلامی به معنای حبس زن و دوری از مسائل اجتماعی نیست، بلکه بدین معناست که زن در معاشرت خود با مردان بیگانه، عفت و حیا پیشه کند، موی سر و اندام خویش را بپوشاند و از جلوه‌گری و خودنمایی بپرهیزد.
«شهید مطهری»(رحمه‌الله‌علیه) در این‌باره می‌گوید: «اسلام می‌گوید: نه حبس نه اختلاط، بلکه حریم. سنت جاری مسلمین از زمان رسول خدا همین بوده است که زنان از شرکت در مجالس و مجامع منع نمی‌شدند، ولی همواره اصل «حریم» رعایت شده است. در مساجد و مجامع، حتی در کوچه و معبر، زن با مرد مختلط نبوده است».[1]


برخی با برداشت سطحی از قوانین الهی با حمله به مساله حجاب آن را نوعی ظلم در حق زن دانسته و می‌گویند: چرا زنان مجبور هستند به خاطر سلامت مردان حجاب داشته باشند؟ این عده تصور می کنند که فلسفه حجاب زن، صرفا عدم تحریک مردان است. ایشان معتقدند این مردان هستند که باید بر هوس‌رانی خود غلبه کنند و نباید زن را مجبور به کنار گذاشتن زیبایی کرد.

در پاسخ به این برداشت غلط باید گفت که اولا حجاب جز ضروریات دین اسلام است و شکی در واجب بودن آن نیست. چنانچه خداوند متعال می‌فرماید: « یَا أَیُّهَا النَّبِیُّ قُل لِّأَزْوَاجِكَ وَبَنَاتِكَ وَنِسَاء الْمُؤْمِنِینَ یُدْنِینَ عَلَیْهِنَّ مِن جَلَابِیبِهِنَّ ذَلِكَ أَدْنَى أَن یُعْرَفْنَ فَلَا یُؤْذَیْنَ وَكَانَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا (احزاب/59) ای پیامبر! به همسران و دخترانت و زنان مومن بگو جلباب‌های (روسری های بلند) خود را بر خویش فرو افکنند، این کار برای این که (به پاک‌دامنی) شناخته شوند و مورد آزار قرار نگیرند بهتر است؛ (و اگر تاکنون خطا وکوتاهی از آنان سر زده، توبه کنند) خداوند همواره آمرزنده و رحیم است».

در مرحله دوم باید دانست که فلسفه ضرورت حجاب صرفا به خاطر هوس‌رانی مردان نیست، تا نتیجه‌گیری نمود که این لزوم نوعی ظلم به زن است. حفظ سلامت جامعه تنها یکی از دلایل حجاب یا از نتایج آن است نه همه علت. احكام تشریعی اسلام، متناسب با ویژگی‌های تكوینی و به منظور تأمین مصالح و دفع مفاسدی است كه افراد را تهدید می‎كند.
تفاوت زن و مرد در بسیاری از احكام تشریعی، از جمله حجاب نیز نشأت گرفته از تفاوت‎های تكوینی آن‌هاست. تحقیقات علمی در فیزیولوژی و روان‌شناسی، در باب تفاوت‎های جسمی و روحی زن و مرد، ثابت كرده است كه مردان نسبت به محرك‎های چشمی حساس‎تر از زنان‌اند و برعكس، زنان در مقابل محرك‎های لمسی حساسیت بیش‌تری دارند.[2]

البته در کنار تاکید بر حفظ حجاب توسط زن، به مرد نیز دستور به حفظ نگاه داده شده است. در حدیثی از امام رضا(علیه‌السلام) نقل شده است: «خداوند نگاه كردن به موهای زنان را حرام كرده است؛ زیرا نگاه شهوت‎انگیز مردان، باعث تهییج جنسی، و تهییج جنسی باعث فساد است».[3]

روشن گردید که کنترل هیجانات مردان تمام دلیل وجود حجاب برای زنان نیست، چنان‌چه از نظر شرعی زن باید در حالت نماز تمامى بدن خود به غیر از گردى صورت و دست‌‏ها تا مچ و پاها تا مچ را بپوشاند؛ هر چند نامحرمى در آن‌جا نباشد. اگر نا محرم باشد، باید پاها را نیز بپوشاند.[4]

در کنار همه توجیهات موضوع حجاب که به صورت مفصل بحث شده است به نظر می‌رسد مشکل اساسی کسانی که نمی‌توانند با این مساله کنار بیایند به جهان‌بینی و توحید آنان بر می‌گردد. این‌که بپذیریم این جهان بر اساس هدف‌ مندی و توسط خالقی حکیم ایجاد شده است، تعبد و پذیرش مطیعانه دستورات او را نیز در پی خواهد داشت. همان‌گونه که به پزشک در موضوع سلامتی اعتماد کرده و تمامی دستورات او را حتی در صورت زحمت و هزینه اجرا می‌کنیم.

--------------------------------------------------------------------
پی‌نوشت
[1]. مجموعه آثار، ج 19، ص 551.
[2]. غلامعلی حداد عادل، فرهنگ برهنگی و برهنگی فرهنگی، ص 63، به نقل از: «تفاوت‎های زن و مرد از نظر فیزیولوژی و روان‎شناسی»، دكتر محمود بهزاد، مجله‌ی نگین، شماره‌ی 134، تیرماه 1355.
[3]. حر عاملی، وسائل الشیعه، ج 14، ص 140، روایت 12. متن حدیث: «حُرِّم النظر الى شعور النساء المحجوبات بالازواج و الی غیرهنّ من النساء لما فیه من تهییج الرجال و ما یدعو الیه التهییج من الفساد».
[4]. توضیح المسائل مراجع، ج 1، مسئله 789.