محققان ایرانی هواپیماهایی رادارگریز با بدنه ای از نانو خواهند ساخت

به گزارش پاپایا؛ همانطور که می دانید رادارگریزی به مفهوم پنهان ماندن یا گریختن از دید رادارها و وسایل آشکارساز است. رادارگریزی فناوری ها و ویژگی های گسترده ای در طراحی را شامل می شود. رادارگریزی از زمان جنگ جهانی دوم مطرح بوده است و امروزه با ورود فناوری نانو، خواص پوشش های جاذب امواج ارتقا یافته و بازدهی جذب آنها افزایش یافته است.
مجری این طرح، کریم اصولی بستان، اظهار کرد که این طرح با هدف استفاده از نانوذرات مغناطیسی اکسید آهن و الیاف کربنی برای سنتز یک پوشش جاذب امواج راداری اجرا شده است و روش به کار گرفته شده روشی بسیار ساده و کم هزینه است و پوشش سنتز شده نیز از کارایی بالایی برای جذب امواج راداری برخوردار است.
 
اکسید آهن مغناطیسی یا همان مگنتیت یکی از مواد فرومغناطیس با خاصیت مغناطش نسبتاً بالاست که خواص عالی در جذب امواج الکترومغناطیسی از خود بروز می‌دهد. در این پژوهش از این ماده در ابعاد نانومتری جهت ایجاد لایه‌های نازک بر روی زیر لایه‌های الیاف کربن استفاده شده است؛ استفاده از این ذرات در ابعاد نانومتری موجب افرایش قابل توجه در قدرت جذب این ذرات نسبت ذرات میکرومتری می‌ شود. در طرح حاضر ابتدا نانوذرات مگنتیت با استفاده از روش شیمیایی سنتز شد؛ در ادامه این نانوذرات با استفاده از روش الکتروفورتیک بر روی الیاف کربن فعال شده پوشش داده شد.
 
به گفته اصولی بستان پارامترهای فرایند سنتز همچون دما و غلظت مواد اولیه و پارامترهای فرایند پوشش دهی از قبیل تناوب و زمان رسوب‌دهی به‌منظور بهینه‌سازی فرایند مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت به‌منظور اندازه‌گیری میزان جذب امواج الکترومغناطیس از آنالیزگر شبکه برداری استفاده شد. بر اساس نتایج به‌دست‌آمده بیشترین تلفات این پوشش نانوکامپوزیتی در ضخامت ۱/۷ میلی‌متر، برابر با ۱۱- دسی‌بل در فرکانس ۱۰/۳۷ و ۱۱/۴ گیگاهرتز بوده است.