چه بلایی سر تافته جدا بافته آمد؟/ یک بار هم که شده، نگوییم «چیزی از ارزش‎هایش کم نمی‎شود»!

به گزارش پاپایا؛ به نقل ازتسنیم، شاید در مورد رقابت امروز(جمعه) پرتاب دیسک بازی‎های المپیک 2016 ریو و عملکرد نمایندگان ایران خصوصا احسان حدادی یک کلمه را بتوان گفت؛ «تاسف» و دیگر هیچ!
در این بین به خوبی می‎دانیم که ورزش بالا و پایین زیادی دارد، ورزش قابل پیش‎بینی نیست. همان‌طور که «رابرت هارتینگ» آلمانی قهرمان المپیک در مسابقات امروز (جمعه) حذف شد، حدادی هم از گردونه مسابقات کنار رفت اما همان‌طور که در شرایط قهرمانی ورزشکاران خارجی می‎‎گویم «نباید خودمان را با آنها مقایسه کنیم»؛ منصفانه این است که در باخت هم از همین واژه استفاده کنیم.
حدادی در شرایطی در گروه B رقابت‎های پرتاب دیسک رکورد 60:15 را کسب کرد که با این رکورد به عنوان 13 گروه خود دست یافت. پرتاب‎گر ایران بین 18 ورزشکار گروه خود سیزدهم شد. او در مجموع دو گروه 17 و 18 نفره، بیست و چهارم شد، رتبه 24 از 35 برای نایب قهرمان المپیک!
رکورد ورودی برای رسیدن به مرحله فینال 65 متر و 50 سانتی‎متر بود. رکوردی که حدادی نتوانست حتی به آن نزدیک هم شود. حال سوال اساسی این است که چه بلایی سر دارنده مدال نقره بازی‎های المپیک 2012 لندن که به گفته بسیاری از کارشناسان ورزش طلایی‎ترین مدال نقره تاریخ ورزش هم هست، آمده است؟ حاصل اردوهای بلند مدت، سفرهای برون مرزی فراوان، حضور در رقابت‎های مختلف و در اختیار قرار گرفتن بخش بزرگی از بودجه فدراسیون دوومیدانی، چیست؟ شرایط او با سایر ورزشکاران دوومیدانی و حتی ورزشکاران سایر فدراسیون‎های دیگر متفاوت و همیشه پرتاب‎گرمان تافته جدا بافته بوده است؛ اما حدادی را چه شد؟
احسان حدادی ورزشکاری کم تجربه نیست که بگویم حضور او در المپیک یک افتخار است، خیر اصلا اینگونه نیست. از او توقع درخشش در المپیک می‎رود، چون در حد کسب مدال برای او هزینه شده است. او جزو لیست شانس‌های مدال‎آوری ایران محسوب می‎شد؛ اما حدادی چه شد؟ بهتر است برای یک بار هم که شده از واژه «چیزی از ارزش‎های او کم نمی‎کند» استفاده نکنیم. حدادی هر چیزی که می‎خواست در اختیار داشت؛ ولی تفاوت ورزشکاری که در روز 65 آمپول می‎زند! نباید با ورزشکاری که شاید یک دهم او هم امکانات نداشت، 6 رتبه باشد.
انتهای پیام/