وبلاگ «افسران جوان جنگ نرم» نوشت:
وظیفه یک روحانی در مقابله با جنگ نرم
یک تاجر، یک زمیندار، یک زمین خوار، یک مقاطعه کار، چه عمامه سرش باشد، چه شاپو سرش باشد، چه کراوات ببندد، چه تسبیح دست بگیرد؛ بالاخره حقیقت او که فرق نمی کند. اما اگر عمامه سرمان گذاشتیم و دنبال همان کارهایی بودیم که پاپیون زن ها و کراوات زن ها و بقیه ی اهل دنیا دنبال آن هستند، ما هم مثل آنها هستیم.
وظیفه یک روحانی در مقابله با جنگ نرم
به گزارش پاپایا، به نقل از وبلاگ «افسران جوان جنگ نرم» نوشت:
مقام معظم رهبری:
اگر روحانیت میخواست در حاشیه و در پیاده‌رو حرکت کند و منزوی شود، دین آسیب میدید. روحانیت سرباز دین است، خادم دین است، از خود منهای دین حیثیتی ندارد. اگر روحانیت از مسائل اساسی - که نمونه‌ی برجسته‌ی آن، انقلاب عظیم اسلامی است - کناره میگرفت و در مقابل آن بی‌تفاوت میماند، بدون تردید دین آسیب میدید؛ و روحانیت هدفش حفظ دین است.
اگر روحانیت شیعه در مقابل حوادث خصمانه‌ای که برای او پیش می‌آید، احساس مسئولیت نکند، وارد میدان نشود، ظرفیت خود را بروز ندهد، کار بزرگی را که بر عهده‌ی اوست، انجام ندهد، این موجب نمیشود که دشمن، دشمنی خود را متوقف کند؛ بعکس، هر وقت آنها در ما احساس ضعف کردند، جلو آمدند؛ هر وقت احساس انفعال کردند، به فعالیت خودشان افزودند و پیش آمدند. غربی‌ها ظرفیت عظیم فکر شیعه برای مواجهه‌ی با ظلم جهانی و استکبار جهانی را از مدتها پیش فهمیده‌اند؛ از قضایای عراق، از قضایای تنباکو؛ لذا آنها ساکت‌بشو نیستند؛ آنها به تجاوز خود، به پیشروی خود ادامه میدهند. سکوت و بی‌طرفی علما و روحانیون و حوزه‌های علمیه به هیچ وجه نمیتواند دشمنی دشمن را متوقف کند. بنابراین حرکت حوزه‌های علمیه، بی‌طرف نماندن حوزه‌های علمیه در قبال حوادث جهانی، در قبال مسائل چالشیِ ملی و بین‌المللی یک ضرورتی است که نمیشود از آن غافل شد.
(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار طلاب و فضلا و اساتید حوزه علمیه قم - 1389/07/29)
وظیفه روحانیت در مقابله با جگ نرم
روحانیت در میدان جنگ نرم وظیفه ای سنگینی را بر دوش دارد. روحانیت در مبارزه با کفر و ستم همیشه در صف اول ایستاده و علاوه بر خود ، مردم را هم برای مبارزه با کفر و ظلم و ستم تشویق میکردن و میکنند.در میدان جنگ نرم هم همینطور میباشد بطوری که در این میدان باید هرچه در توان دارند و میتونند به میدان مبارزه بیاورند .در میدان جنگ نرم نقش روحانیت میتواند از همه بیشتر باشد و همچنین تاثیر گذار.یکی از وظایف روحانیت میشه گفت بالا بردن آگاهی و بصیرت مردم میباشد.شاید خیلی از مردم آگاهی کافی درمورد تهاجم فرهنگی و نرم نداشته باشد شاید با یک تذکر لسانی یا نصیحت دلسوزانه به راه راست برگردد.
نوجوان و جوانان یکی از هدف های دشمن در جنگ نرم
دشمن در جنگ نرم امیدهای این مملکت را که جوانان میباشند را هدف قرار داده اند .دشمن هرروز با تجهیزات پیشرفته ای به غیرت و اخلاق و دین و معرفت و اعتقادات جوانان حمله میکنند .در مطالب قبلی هم در مورد مسجد و نماز که یکی از سلاح های محکم و استوار در مقابله با جنگ نرم و تجهیزات دشمن میباشد صحبت کردیم و حالا نقشش را میگویم . جوان یا نوجوان ما و حتی قشر های دیگه از کودک گرفته تا میانسال و پیرمرد و ... اگه بصورت مرتب نماز هایش را به پا دارد و مرتب به مسجد برود و هروز از روحانی محل و مسجد چند حدیث و موعظه و نصیحت بشنود مطمئنا شرایط حال و آینده هجوم نرم و اهداف و نقشه های که دشمنان برای مسلمانان و به خصوص برای شیعه ها کشیده اند را بیشتر درک خواهد کرد.در جنگ نرم کسی پیروز هست که آگاه باشد و هرروز بصیرتش را بالا ببرد .
نقش روحانیت در آگاهی مردم
یکی از اقشاری که در میدان جنگ نرم میتواند اثر گذار باشد روحانیت میباشد .روحانی محل و مسجد باید در سخنرانی های خودش مردم را از اوضاع حساس فرهنگی کشور و اسلام آگاه کند و راه های مبارزه با آن را هم به مردم گوش زد کند.
مسجد و نماز و امر به معروف و نهی از منکر سلاح مبارزه با جنگ نرم دشمنان
کسی که مسجد میرود و دوستان خودش را هم یا همسایه و خانواده خودش را هم پایشان را به مسجد باز میکند و فریضه ای امر به معروف را به جا میاورد در حقیقت کاری کرده که شمن از هدفش نامید بشود .
امام علی (ع) میفرمایند:
مَن أمَرَ بِالمَعروفِ شَدَّ ظَهرُ المُؤمِنِ وَ مَن نَهى عَنِ المُنکَرِ أَرغَمَ أَنفَ المُنافِقِ وَ أَمِنَ کَیدَهُ؛
هر کس امر به معروف کند به مؤمن نیرو مى بخشد و هر کس نهى از منکر نماید بینى منافق را به خاک مالیده و از مکر او در امان مى ماند.(کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص51، ح1)
اگه در کوچه و بازار میرویم وقتی کسی را دیدم در حال گناه هست چه اشکالی دارد دستش را بگیریم و بیاوریم کنار و باهاش حرف بزنیم و بهش بگیم که این کاری که میکنی علاوه بر خودت خیلی ها را هم به گناه می اندازی شاید اصلا خودش متوجه گناهش نیست ولی با یک نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر ما شاید برای همیشه کار بد را کنار بگذارد .و اینجا هست که باید دوباره دستش را گرفت و پایش را به مسجد و نماز باز کرد و سعی کنیم که دوستی خودمان را باهش ادامه بدیم و تنهاش نگذاریم وقتی در مسجد یک برنامه مذهبی یا فرهنگی میخواهد برگزار بشود اونو هم با خبر کنیم .
دوستی با روحانیت
به نظر من هرکسی باید حداقل یک دوست روحانی داشته باشد که باهش راحت باشد و بتونه مشکلاتش را به او بگوید .در بسیاری از کار ها باهاش مشورت کند .نظرش را بپرسد و ازش راهنمایی بخواد.
وظیفه روحانی
روحانی هم باید در مراسمات سخنرانی خودش باید سخنانی را انتخاب کند که واقعا در حال حاضر به درد مردم میخورد و سعی کند مطالب بروز را به مردم بگویید و سخنانی را انتخاب کند که باعث بشود که مردم بیشتر جذب بشوند و هرروز پای سخنرانی ها و موعظه های ایشان بنشینند. اگه روحانی وظیفه خودش را به خوبی انجام دهد و بصورت مرتب و منظم در مسجد حضور یابد و در تمامی برنامه ها شرکت کند و در مراسمات جوانان سخنرانی ویژه تری را آماده کند در حقیقت جهاد بزرگتری را انجام داده چون از این به بعد جوانان بیشتر تشویق میشوند به مسجد بیایند و پای ممبر بنشینند.
روحانی با مردم و به خصوص با جوانان بیشتر ارتباط داشته باشد:
روحانی خوب آن کسی هست که همیشه مردمی هست .وقتی روحانی میبینه یک جوانی غمگین نشسته چه اشکالی داره برود پیشش بنشیند و باهاش حرف بزند و درد و دلش را بشنود و کمکش کند شاید آن جوان خجالت میکشه که با یک روحانی حرف بزند ،اینجاست که یک روحانی باید نقشش را ایفا کند و سعی کند که جوان با اون راحت باشد .
حرف زدن با یک روحانی و درد و دل کردن با یک روحانی بسیار زیباتر از از درد و دل با یک نامحرم یا رفیقان بد .
روحانی محل باید همیشه به جوانان بیشتر اهمیت بدهد و سعی کند برای جوانان به کمک ریش سفید های محل برای جوانان اوقات فرغت و یا دست دست هم دهند حداقل یک جهیزیه جور کنند و یکی را از نگرانی در بیاورد .یا امکانات لازم ازدواج جوانی را فراهم کنند .و کار های دیگر ...
به صورت خلاصه می‌توان شش وظیفه اصلی را برای طلاب و روحانیون ذکر کرد:
1- تحصیل معارف دینی
2- تحقیق در معارف دینی
3- تبلیغ دین
4- تربیت دینی
5- دفاع از دین
6- تمدن سازی نوین اسلامی
البته همان طور که واضح است، وظیفه ششم، یعنی تمدن سازی نوین اسلامی، در بر دارنده تمام وظایف فوق الذکر است و همان هدف اصلی و اساسی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی، آن را به عنوان افق پیش روی ملت ایران، در نظر گرفته است.
وظائف و رسالت الهی روحانیون در کلام رهبری
اگر امروز خدای ناخواسته در همان رفتار شخصی خودمان چیزی مشاهده بشود که با آنچه مردم درباره ی ما گمان می برند، منافات داشته باشد، به ایمان مردم ضربه خواهد خورد و در نتیجه پایه خواهد لرزید. این، آن وظیفه ی اول است. لذا ما واقعا موظفیم که بیش از همیشه، جهات الهی و شرعی و آن چیزهایی را که دستگاه روحانیت با آنها شناخته شده است؛ مثل آزادمنشی، بی اعتنایی به زخارف دنیا، بی اعتنایی به مال و منال و اقتدار مادی، ارتباط و اتصال به خدا، ورع و پرهیز از محارم، و توجه به علم - که مردم روحانیت را به علم شناخته اند - رعایت کنیم. اینها آن وظایف نوع اول است، که وظایف شخصی ماست؛ بایستی به اینها بپردازیم و به آن اهمیت بدهیم.
حرف آخر
مقام معظم انقلاب در دیدار مسئولان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی 1383/10/23
اگر ما عمامه یی ها درست نقش خود را بشناسیم و بتوانیم آن را ایفا کنیم، دنیا را آباد خواهیم کرد. ماها گاهی کوتاهی می کنیم؛ سراغ همان راه هایی می رویم که اهل دنیا رفته اند؛ آنگاه کار ما خراب می شود. یک تاجر، یک زمیندار، یک زمین خوار، یک مقاطعه کار، چه عمامه سرش باشد، چه شاپو سرش باشد، چه کراوات ببندد، چه تسبیح دست بگیرد؛ بالاخره حقیقت او که فرق نمی کند. اما اگر عمامه سرمان گذاشتیم و دنبال همان کارهایی بودیم که پاپیون زن ها و کراوات زن ها و بقیه ی اهل دنیا دنبال آن هستند، ما هم مثل آنها هستیم. لباس که تغییر اساسی ایجاد نمی کند؛ باید دید دل، جایگاهِ چیست. «دِه بُود آن، نه دِل، که اندر وی گاو و خر بینی و ضیاع و عقار». دلی که به دنبال تجملات و زخارف دنیاست، دیگر دل نیست؛ دکان زرگری است؛ هرچند شاعر می گوید دِه است. اول باید دلمان را پاک کنیم: «من نصب نفسه للنّاس اماما فعلیه ان یبدأ بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره»؛ کسی که پیشاهنگ، پیشوا و جلودار جمعیتی می شود، اول باید خود را آماده کند. اگر بنده و جنابعالی می خواهیم صد نفر را به دنبال خود بکشانیم - چه برای کوهنوردی، چه برای بیابانگردی، چه برای یک رزمایش - اول باید قوت راه رفتن را در خودمان ایجاد کنیم؛ والّا اگر ده قدم رفتیم و بعد گفتیم آخ قلبمان گرفت، پایمان خسته شد، این صد نفر هم هرچند چهار نفرشان همت کنند و بروند، اما دیگر نمی شود اینها را به مقصد رساند. راه معنویت هم همین طور است؛ خودمان را باید درست کنیم. روحانیت خیلی قدر و ارزش دارد. شکستن قدر روحانیت، خدمت به هیچ بخشی و جنبه یی از جنبه های زندگی مردم نیست؛ چون هرجا یک روحانی خوب حضور داشته باشد، واقعاً یک مشعل است و نورافشانی می کند. اما من و شمای روحانی هم باید خود را آن چنان که یک روحانی می باید و می شاید، بسازیم و روحانی باشیم.
برای شادی روح تمام روحانیون و طلبه های که قبلا پیش ما بودن و کارهای بزرگی را انجام دادند و الان پیش ما نیستند و به درگاه خداوند متعال رفته اند و همچنین برای سلامتی روحانیون و طلبه های که در پیش ما هستند و برای حفظ دین و اسلام و فرهنگ کشورمان و اسلام زحمات فراوانی میکشند یک صلوات محمدی پسند ختم کنیم ...
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
انتهای پیام/
مقام معظم رهبری:
اگر روحانیت میخواست در حاشیه و در پیاده‌رو حرکت کند و منزوی شود، دین آسیب میدید. روحانیت سرباز دین است، خادم دین است، از خود منهای دین حیثیتی ندارد. اگر روحانیت از مسائل اساسی - که نمونه‌ی برجسته‌ی آن، انقلاب عظیم اسلامی است - کناره میگرفت و در مقابل آن بی‌تفاوت میماند، بدون تردید دین آسیب میدید؛ و روحانیت هدفش حفظ دین است.
اگر روحانیت شیعه در مقابل حوادث خصمانه‌ای که برای او پیش می‌آید، احساس مسئولیت نکند، وارد میدان نشود، ظرفیت خود را بروز ندهد، کار بزرگی را که بر عهده‌ی اوست، انجام ندهد، این موجب نمیشود که دشمن، دشمنی خود را متوقف کند؛ بعکس، هر وقت آنها در ما احساس ضعف کردند، جلو آمدند؛ هر وقت احساس انفعال کردند، به فعالیت خودشان افزودند و پیش آمدند. غربی‌ها ظرفیت عظیم فکر شیعه برای مواجهه‌ی با ظلم جهانی و استکبار جهانی را از مدتها پیش فهمیده‌اند؛ از قضایای عراق، از قضایای تنباکو؛ لذا آنها ساکت‌بشو نیستند؛ آنها به تجاوز خود، به پیشروی خود ادامه میدهند. سکوت و بی‌طرفی علما و روحانیون و حوزه‌های علمیه به هیچ وجه نمیتواند دشمنی دشمن را متوقف کند. بنابراین حرکت حوزه‌های علمیه، بی‌طرف نماندن حوزه‌های علمیه در قبال حوادث جهانی، در قبال مسائل چالشیِ ملی و بین‌المللی یک ضرورتی است که نمیشود از آن غافل شد.
(بیانات مقام معظم رهبری در دیدار طلاب و فضلا و اساتید حوزه علمیه قم - 1389/07/29)
وظیفه روحانیت در مقابله با جگ نرم
روحانیت در میدان جنگ نرم وظیفه ای سنگینی را بر دوش دارد. روحانیت در مبارزه با کفر و ستم همیشه در صف اول ایستاده و علاوه بر خود ، مردم را هم برای مبارزه با کفر و ظلم و ستم تشویق میکردن و میکنند.در میدان جنگ نرم هم همینطور میباشد بطوری که در این میدان باید هرچه در توان دارند و میتونند به میدان مبارزه بیاورند .در میدان جنگ نرم نقش روحانیت میتواند از همه بیشتر باشد و همچنین تاثیر گذار.یکی از وظایف روحانیت میشه گفت بالا بردن آگاهی و بصیرت مردم میباشد.شاید خیلی از مردم آگاهی کافی درمورد تهاجم فرهنگی و نرم نداشته باشد شاید با یک تذکر لسانی یا نصیحت دلسوزانه به راه راست برگردد.
نوجوان و جوانان یکی از هدف های دشمن در جنگ نرم
دشمن در جنگ نرم امیدهای این مملکت را که جوانان میباشند را هدف قرار داده اند .دشمن هرروز با تجهیزات پیشرفته ای به غیرت و اخلاق و دین و معرفت و اعتقادات جوانان حمله میکنند .در مطالب قبلی هم در مورد مسجد و نماز که یکی از سلاح های محکم و استوار در مقابله با جنگ نرم و تجهیزات دشمن میباشد صحبت کردیم و حالا نقشش را میگویم . جوان یا نوجوان ما و حتی قشر های دیگه از کودک گرفته تا میانسال و پیرمرد و ... اگه بصورت مرتب نماز هایش را به پا دارد و مرتب به مسجد برود و هروز از روحانی محل و مسجد چند حدیث و موعظه و نصیحت بشنود مطمئنا شرایط حال و آینده هجوم نرم و اهداف و نقشه های که دشمنان برای مسلمانان و به خصوص برای شیعه ها کشیده اند را بیشتر درک خواهد کرد.در جنگ نرم کسی پیروز هست که آگاه باشد و هرروز بصیرتش را بالا ببرد .
نقش روحانیت در آگاهی مردم
یکی از اقشاری که در میدان جنگ نرم میتواند اثر گذار باشد روحانیت میباشد .روحانی محل و مسجد باید در سخنرانی های خودش مردم را از اوضاع حساس فرهنگی کشور و اسلام آگاه کند و راه های مبارزه با آن را هم به مردم گوش زد کند.
مسجد و نماز و امر به معروف و نهی از منکر سلاح مبارزه با جنگ نرم دشمنان
کسی که مسجد میرود و دوستان خودش را هم یا همسایه و خانواده خودش را هم پایشان را به مسجد باز میکند و فریضه ای امر به معروف را به جا میاورد در حقیقت کاری کرده که شمن از هدفش نامید بشود .
امام علی (ع) میفرمایند:
مَن أمَرَ بِالمَعروفِ شَدَّ ظَهرُ المُؤمِنِ وَ مَن نَهى عَنِ المُنکَرِ أَرغَمَ أَنفَ المُنافِقِ وَ أَمِنَ کَیدَهُ؛
هر کس امر به معروف کند به مؤمن نیرو مى بخشد و هر کس نهى از منکر نماید بینى منافق را به خاک مالیده و از مکر او در امان مى ماند.(کافى(ط-الاسلامیه) ج2، ص51، ح1)
اگه در کوچه و بازار میرویم وقتی کسی را دیدم در حال گناه هست چه اشکالی دارد دستش را بگیریم و بیاوریم کنار و باهاش حرف بزنیم و بهش بگیم که این کاری که میکنی علاوه بر خودت خیلی ها را هم به گناه می اندازی شاید اصلا خودش متوجه گناهش نیست ولی با یک نصیحت و امر به معروف و نهی از منکر ما شاید برای همیشه کار بد را کنار بگذارد .و اینجا هست که باید دوباره دستش را گرفت و پایش را به مسجد و نماز باز کرد و سعی کنیم که دوستی خودمان را باهش ادامه بدیم و تنهاش نگذاریم وقتی در مسجد یک برنامه مذهبی یا فرهنگی میخواهد برگزار بشود اونو هم با خبر کنیم .
دوستی با روحانیت
به نظر من هرکسی باید حداقل یک دوست روحانی داشته باشد که باهش راحت باشد و بتونه مشکلاتش را به او بگوید .در بسیاری از کار ها باهاش مشورت کند .نظرش را بپرسد و ازش راهنمایی بخواد.
وظیفه روحانی
روحانی هم باید در مراسمات سخنرانی خودش باید سخنانی را انتخاب کند که واقعا در حال حاضر به درد مردم میخورد و سعی کند مطالب بروز را به مردم بگویید و سخنانی را انتخاب کند که باعث بشود که مردم بیشتر جذب بشوند و هرروز پای سخنرانی ها و موعظه های ایشان بنشینند. اگه روحانی وظیفه خودش را به خوبی انجام دهد و بصورت مرتب و منظم در مسجد حضور یابد و در تمامی برنامه ها شرکت کند و در مراسمات جوانان سخنرانی ویژه تری را آماده کند در حقیقت جهاد بزرگتری را انجام داده چون از این به بعد جوانان بیشتر تشویق میشوند به مسجد بیایند و پای ممبر بنشینند.
روحانی با مردم و به خصوص با جوانان بیشتر ارتباط داشته باشد:
روحانی خوب آن کسی هست که همیشه مردمی هست .وقتی روحانی میبینه یک جوانی غمگین نشسته چه اشکالی داره برود پیشش بنشیند و باهاش حرف بزند و درد و دلش را بشنود و کمکش کند شاید آن جوان خجالت میکشه که با یک روحانی حرف بزند ،اینجاست که یک روحانی باید نقشش را ایفا کند و سعی کند که جوان با اون راحت باشد .
حرف زدن با یک روحانی و درد و دل کردن با یک روحانی بسیار زیباتر از از درد و دل با یک نامحرم یا رفیقان بد .
روحانی محل باید همیشه به جوانان بیشتر اهمیت بدهد و سعی کند برای جوانان به کمک ریش سفید های محل برای جوانان اوقات فرغت و یا دست دست هم دهند حداقل یک جهیزیه جور کنند و یکی را از نگرانی در بیاورد .یا امکانات لازم ازدواج جوانی را فراهم کنند .و کار های دیگر ...
به صورت خلاصه می‌توان شش وظیفه اصلی را برای طلاب و روحانیون ذکر کرد:
1- تحصیل معارف دینی
2- تحقیق در معارف دینی
3- تبلیغ دین
4- تربیت دینی
5- دفاع از دین
6- تمدن سازی نوین اسلامی
البته همان طور که واضح است، وظیفه ششم، یعنی تمدن سازی نوین اسلامی، در بر دارنده تمام وظایف فوق الذکر است و همان هدف اصلی و اساسی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی، آن را به عنوان افق پیش روی ملت ایران، در نظر گرفته است.
وظائف و رسالت الهی روحانیون در کلام رهبری
اگر امروز خدای ناخواسته در همان رفتار شخصی خودمان چیزی مشاهده بشود که با آنچه مردم درباره ی ما گمان می برند، منافات داشته باشد، به ایمان مردم ضربه خواهد خورد و در نتیجه پایه خواهد لرزید. این، آن وظیفه ی اول است. لذا ما واقعا موظفیم که بیش از همیشه، جهات الهی و شرعی و آن چیزهایی را که دستگاه روحانیت با آنها شناخته شده است؛ مثل آزادمنشی، بی اعتنایی به زخارف دنیا، بی اعتنایی به مال و منال و اقتدار مادی، ارتباط و اتصال به خدا، ورع و پرهیز از محارم، و توجه به علم - که مردم روحانیت را به علم شناخته اند - رعایت کنیم. اینها آن وظایف نوع اول است، که وظایف شخصی ماست؛ بایستی به اینها بپردازیم و به آن اهمیت بدهیم.
حرف آخر
مقام معظم انقلاب در دیدار مسئولان عقیدتی، سیاسی نیروی انتظامی 1383/10/23
اگر ما عمامه یی ها درست نقش خود را بشناسیم و بتوانیم آن را ایفا کنیم، دنیا را آباد خواهیم کرد. ماها گاهی کوتاهی می کنیم؛ سراغ همان راه هایی می رویم که اهل دنیا رفته اند؛ آنگاه کار ما خراب می شود. یک تاجر، یک زمیندار، یک زمین خوار، یک مقاطعه کار، چه عمامه سرش باشد، چه شاپو سرش باشد، چه کراوات ببندد، چه تسبیح دست بگیرد؛ بالاخره حقیقت او که فرق نمی کند. اما اگر عمامه سرمان گذاشتیم و دنبال همان کارهایی بودیم که پاپیون زن ها و کراوات زن ها و بقیه ی اهل دنیا دنبال آن هستند، ما هم مثل آنها هستیم. لباس که تغییر اساسی ایجاد نمی کند؛ باید دید دل، جایگاهِ چیست. «دِه بُود آن، نه دِل، که اندر وی گاو و خر بینی و ضیاع و عقار». دلی که به دنبال تجملات و زخارف دنیاست، دیگر دل نیست؛ دکان زرگری است؛ هرچند شاعر می گوید دِه است. اول باید دلمان را پاک کنیم: «من نصب نفسه للنّاس اماما فعلیه ان یبدأ بتعلیم نفسه قبل تعلیم غیره»؛ کسی که پیشاهنگ، پیشوا و جلودار جمعیتی می شود، اول باید خود را آماده کند. اگر بنده و جنابعالی می خواهیم صد نفر را به دنبال خود بکشانیم - چه برای کوهنوردی، چه برای بیابانگردی، چه برای یک رزمایش - اول باید قوت راه رفتن را در خودمان ایجاد کنیم؛ والّا اگر ده قدم رفتیم و بعد گفتیم آخ قلبمان گرفت، پایمان خسته شد، این صد نفر هم هرچند چهار نفرشان همت کنند و بروند، اما دیگر نمی شود اینها را به مقصد رساند. راه معنویت هم همین طور است؛ خودمان را باید درست کنیم. روحانیت خیلی قدر و ارزش دارد. شکستن قدر روحانیت، خدمت به هیچ بخشی و جنبه یی از جنبه های زندگی مردم نیست؛ چون هرجا یک روحانی خوب حضور داشته باشد، واقعاً یک مشعل است و نورافشانی می کند. اما من و شمای روحانی هم باید خود را آن چنان که یک روحانی می باید و می شاید، بسازیم و روحانی باشیم.
برای شادی روح تمام روحانیون و طلبه های که قبلا پیش ما بودن و کارهای بزرگی را انجام دادند و الان پیش ما نیستند و به درگاه خداوند متعال رفته اند و همچنین برای سلامتی روحانیون و طلبه های که در پیش ما هستند و برای حفظ دین و اسلام و فرهنگ کشورمان و اسلام زحمات فراوانی میکشند یک صلوات محمدی پسند ختم کنیم ...
الّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُم
والسّلام علیکم و رحمةالله و برکاته
انتهای پیام/
کد مطلب: 424755
