کشف قدیمی ترین آب توسط دانشمندان با قدمت ۲ میلیارد ساله!

به گزارش پاپایا؛  به نقل ازنت نوشت:دانشمندان در یک استخر باستانی در کانادا،  موفق به کشف قدیمی‌ترین آبی که تاکنون پیدا شده با عمر حداقل ۲ میلیارد سال شده‌اند
یافته‌های قبلی قبلا در سال ۲۰۱۳ در معدن کید در اونتاریو، آبی پیدا شده بود که تاریخ آن به ۱٫۵ میلیارد سال قبل بر می‌گشت. اما جستجوهای عمیق‌تر در آن محل نشان داد که منابع قدیمی‌تری در زیر زمین وجود دارد.
اکتشافات اولیه مایع‌های باستانی در سال ۲۰۱۳ با حفر تونل در معدن به عمق ۲٫۴ کیلومتر صورت گرفت. اما عمق ۳٫۱ کیلومتری عمیق‌ترین معدن فلز دنیا، شانس حفاری بیشتر را به محققان داد.
باربارا شروود لولار، ژئوشیمیدان دانشگاه تورنتو به ربه‌کا مورله خبرنگار BBC می‌گوید: «نتایج تحقیقات ۲۰۱۳ یافته‌های مارا درباره عمر آب‌های جاری رد کرد و ما را برای اکتشافات بیشتر، به جلو حرکت داد و ما نتایج مثبت جستجو در اعماق بیشتر زمین را دریافتیم.»
منابع آبی با قدمت بیش از ۲ میلیارد سال منابع جدیدی که پیدا شدند در حدود عمق ۳ کیلومتری بودند و طبق گفته‌های شروود لولار «این منابع خیلی بیشتر از چیزی که انتظار می‌رفت بود. در واقع وقتی مردم درباره این آب فکر می‌کنند، فرضشان بر این است که مقدار اندکی آب است که در دل سنگی گیر افتاده، اما حقیقت این است که مقدار آن خیلی بیشتر از این تصور است. شدت جریان آب با مقیاس لیتر در دقیقه محاسبه می‌شود و حجم آن واقعا فراتر از حد انتظار است.»
معمولا آب‌های زیرزمینی جریان بسیار آهسته‌ای در مقایسه با آب‌های سطح زمین دارند، حتی سرعتی کندتر از یک متر در یک سال. اما وقتی که بر سوراخی که توسط دریل ایجاد شده شیر نصب می‌شود، جریانی در حدود ۲ لیتر در دقیقه به دست می‌آید.
چگونه عمر آب محاسبه می‌شود؟ محققان با تجزیه و تحلیل گازهای محلول در آب‌های زیرزمینی باستانی که شامل گازهایی نظیر هلیوم، نئون، آرگون و زنون می‌باشد، عمر آن را حداقل ۲ میلیارد سال محاسبه کرده‌اند و این منابع آب را قدیمی‌ترین آب شناخته شده در زمین نامیده‌اند.
این یافته‌ها در همین هفته در اجلاس پاییزی اتحادیه ژئوفیزیک آمریکا در سانفرانسیسکو ارائه شد و هنوز در حال کارشناسی است. اما اگر آن‌ها بتوانند به طور مستقل این یافته‌ها را تایید کنند، رکوردهای ژئوشیمی شکسته خواهد شد.
تفاوت شرایط زیستی در زیر زمین در مطالعات قبلی که این تیم در اکتبر منتشر کرده بود، به تحلیل محتویات سولفاته در آبی که در عمق ۲٫۴ کیلیومتری زمین پیدا شده بود، می‌پرداخت و نتیجه جالب آن این بود که سولفات در واکنش شیمیایی درجا، بین آب زیرزمینی و سنگ، ایجاد شده بود و در واقع این سولفات از آب سطح زمین نبوده که به زیر زمین منتقل شده.
این بدان معنی است که شرایط ژئوشیمیایی در آب این استخر باستانی متفاوت از آب سطح زمین است که در آن شرایط حیات میکروبی برقرار است و در واقع این اکوسیستم مستقل زیر زمین است که قابلیت دوام به مدت میلیاردها سال در آن وجود دارد.
یکی از محققان به نام لانگ لی از دانشگاه آلبرتا به یک خبرگزاری می‌گوید: «ضریب موفقیت بالا است. اگر فرآیندهای زمین‌شناسی بتوانند به طور طبیعی یک منبع انرژی یکنواخت را در این سنگ‌ها ایجاد کنند، زیست کره (شرایط جوی ممکن برای زیستن) جدیدی هم در  سطح و هم در عمق لایه‌های زیری زمین ایجاد می‌شود.
این تنها به این معنا نیست مناطق قابل سکونت زمین بیشتر از قبل است، بلکه با توجه به مقایسه‌ها سنگ‌های میلیارد ساله، می‌توان گفت این مناطق تشکیل دهنده نیمی از پوسته زمین هستند.
امکان وجود شرایط حیات در سیاره‌های دیگر همچنین این می‌تواند نشانگر این باشد که مناطق قابل سکونت در سیاره‌های دیگر شاید بیشتر از چیزی که تصور می‌کنیم باشند.
شروود لولار در مصاحبه با هانا فانگ در Varsity می‌گوید: «اگر این واکنش در سنگ‌های باستانی زمین اتفاق می‌افتد پس مشابه این فرایند در مریخ نیز می‌تواند سطح زیرین مریخ را قابل سکونت کند.»
آینده تحقیقات در باره شرایط زیستی در آب‌های زیرزمینی باستانی با اینکه تاکنون میکروب زنده‌ای در آب‌های زیرزمینی باستانی پیدا نشده، چه در زمین و یا در هرجای دیگر، با یافتن استخرهای باستانی بیشتر می‌توان به نتیجه نزدیک‌تر شد و تا آن موقع تحقیقات زیادی برای انجام وجود دارد.
شروود لولار می‌گوید: «ما هنوز احتیاج داریم که مشخص کنیم پراکندگی آب‌های باستانی در زمین چگونه بوده است، سن این خاک-کره آبی چقدر است و چه تعداد سکنه دارد و چگونه هر حیاتی که در آب‌های ایزوله پیدا کنیم مشابه یا متفاوت از حیات‌های میکروبی دیگر است، مثلا  در دریچه‌های جریان گرمابی در کف اقیانوس‌ها.»