گزارش پاپایا از لمس معنای واقعی واژه محرومترین در تلنگ؛
بخشی معلق میان دو شهرستان/دردهای محرومیت، ساکنین "تلنگ" را به ستوه آورد
باوجود ارتقاء چند ساله دهستان تلنگ و قرار گرفتن آن در شهرستان قصرقند بعنوان یک بخش، نه تنها شاهد پیشرفت در این منطقه نبوده ایم بلکه این بخش همچون فرزنده خوانده ای گرفتار میان قصرقند و چابهار در دریای محرومیت دست و پا میزند.
بخشی معلق میان دو شهرستان/دردهای محرومیت، ساکنین "تلنگ" را به ستوه آورد
به گزارش پاپایا، همواره نمایندگان مجلس و مردم تلاش داشته اند تا بخش های بزرگ در تقسیمات کشوری به شهرستان تبدیل شده و با تمرکز ادارات و بودجه های استانی و کشوری محرومیت های موجود رنگ باخته و این مناطق به قطار پیشرفت سوار شوند اما در این میان مشکلات بسیاری نیز گریبانگیر مردم شده است به گونه ای که عدم کار درست کارشناسی و برنامه ریزی در برخی مواقع نه تنها موجب کمک به مردم نشده است بلکه زمینه ساز بروز مشکلات فراوانی برای مردم شده است.
یکی از مشکلاتی که نتیجه مستقیم عدم برنامه ریزی و کار کارشناسی بوده و در این سالها موجب سردرگمی مردم محروم جنوب سیستان و بلوچستان شده است موضوع جداشدن بخش های بزرگ و تبدیل شده آنها به شهرستان های چند پاره است تاجایی که به طور مثال بخش تلنگ از توابع شهرستان قصرقند با وجود ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فراوانی که دارد با کلکسیونی از مشکلات مواجه است و سالهاست به عنوان وصله ای جدا از قصرقند و چابهار درگیر مشکلات فراوانی شده است و با وجود اینکه در تاریخ 29 آذرماه 91 به بخش ارتقاء یافت به عنوان یکی از محرومترین بخش های کشور شناخته میشود که به عقیده مردم این منطقه و مسئولان آن، یکی از اصلی‌ترین عامل محروم ماندن این نقطه از کشورمان تنها به دلیل دست به دست بودن تلنگ از یک شهرستان به شهرستانی دیگر از بخشی به بخش دیگر بوده است.
مردم بخش تلنگ در طول سال های متمادی به دلیل دوری از مرکز شهرستان و امکانات رفاهی با محرومیت های زیادی مواجه بوده اند به گونه ای که مردم این بخش برای رسیدن به قصرقند مرکز شهرستان باید از سه شهرستان چابهار، کنارک و نیکشهر عبور کنند تا به شهر قصرقند برسند و امور ادارای خود را پیگیری کنند که این موضوع میتواند یکی از عجیب ترین اتفاقات حال حاضر در جهان باشد.
خشکسالی های اخیر و کاهش نزولات جوی باعث شده تا بسیاری از چاه ها و قنات های این منطقه خشک شده و نبود زیرساخت مناسب و لوله کشی آب مردم را محتاج به آبرسانی سیار کند اما تعیین سهمیه 15 لیتری آب برای هر نفر در طول شبانه روز آن هم با توجه به گرمای بیش از 42درجه ای هوا، خیلی برای مردم آزاد دهنده است اما به گفته بسیاری از شهروندان این منطقه همین سهمیه آب نیز به مردم نمی رسد و مردم مجبور هستند هر تانکر آب را با قیمت 60 تا 110 هزار تومان خریداری نمایند و یا اینکه از آب معدنی برای رفع تشنگی استفاده کنند.
تلنگ دهستانی معلق بین چابهار و قصرقند
این منطقه سالهاست که از چابهار جدا شده و در حوزه اداری و سرزمینی قصرقند قرار گرفته است و از شمال به بخش مرکزی قصرقند از جنوب به بخش‌های پلان و دشتیاری چابهار، از غرب به بخش مرکزی چابهار، از شرق به بخش دشتیاری و شهرستان سرباز منتهی میشود و دارای جمعیتی بالغ بر17 هزار و 660 نفر، 73 پارچه آبادی با وسعتی به مساحت 2300 کیلومتر مربع در جنوب شرقی شهرستان قصرقند واقع شده و جمعیت جوان نزدیک به 4000 نفر دارد.
محرومیت های موجود در تلنگ به گونه ای است که این منطقه به عنوان نخستین بخش در کشور است که فاقد مدرسه شبانه‌روزی دوره اول و دوم متوسطه، فاقد کتابخانه، آزمایشگاه برای دانش‌آموزان رشته تجربی، امکانات و تسهیلات زایشگاهی، پایگاه اورژانس، مراکز اداری و دیگر امکانات رفاهی است و حتی مشکلاتی چون نبود تفریحات سالم برای جمعیت جوان و نوجوان و عدم برخورداری از امکانات و فضاهای ورزشی در این منطقه موجب شده تا اعتیاد در این بخش به صورت چشمگیری گسترش یافته و بسیاری از قشر جوان این منطقه گرفتار مشکلات فراوانی شوند.
تلنگ دارای ظرفیت های فراوان اقتصادی و طبیعی است از جمله این ظرفیت‌ها می‌توان به وجود معدن سنگ شیشه در قسمت جنوبی منطقه کوچو، 20 رشته قنات فعال، سد شی‌کلک و زمین‌های مستثنیات پایین دست آن، دره بکر هفتاری با تاریخچه‌ای بسیار طولانی برای گردشگری و فعالیت کشاورزی، اشاره کرد که هر کدام به نوبه خود میتواند تنها با حمایت خاص دولتی به بهترین زمینه برای رشد اقتصادی این منطقه تبدیل شود.
تلنگ همچنین دارای پتانسیل های خاص گردشگری چون 70 چشمه فعال دایمی، چشمه‌های آبگرم پاسیلو و توسو و استفاده درمانی برای امراض پوستی، حنای چهارفصل شارک، زمین‌های پایین دست سد بزرگ زیردان، 40 حلقه چاه فعال کشاورزی است که به عقیده کارشناسان کشاورزی دارای بهترین زمین کشت سیب زمینى بوده و حتی آثار تاریخی قلعه و مسجد کوچو، قلعه شارک، قلعه تلنگ، قلعه جدگال در کهن از بهترین نقاط تاریخی و گردشگری این بخش محروم در سیستان و بلوچستان است که میتواند آینده این منطقه را دگرگون کند.
تحصیل تنها آرزوی دخترکان بلوچ در تلنگ
در همین رابطه متین صدرائی نیا از اهالی روستای کهن علیا از توابع بخش تلنگ در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، با گلایه از عدم رسیدگی مسئولان به مشکلات این بخش، اظهار داشت: نبود راه، امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و حتی عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم گوشه ای از مشکلات فراوان مردم این منطقه محروم از استان سیستان و بلوچستان است که سالهاست مایه عذاب شهروندان شده است.
وی افزود: در حالی که به دلیل بیکاری و فقر بسیاری از مردم سیستان و بلوچستان با یارانه گذران زندگی میکنند مردم بخش تلنگ شهرستان قصرقند حتی شناسنامه ندارند و سالهاست برای دریافت شناسنامه تلاش میکنند.
این شهروند بلوچ با اشاره به اینکه مردم این منطقه برای کارهای اداری مجبور به سفر به چابهار یا نیکشهر هستند، بیان کرد: عدم وجود ادارات دولتی و نمایندگی های چون خرابی برق، دفاتر مخابراتی و اینگونه مراکز، ساکنین این منطقه را مجبور کرده است تا برا انجام کوچکترین کار اداری مسیری بین 70 تا 300کیلومتر را بپیمایند و این مهم با توجه به نبود راه درست و مشکلات مالی موجب بروز مشکلات فراوانی برای ما شده است.
وی ادامه داد: بسیاری از دانش آموزان این منطقه مجبور به سفرهای طولانی برای تحصیل هستند و مشکلاتی چون نبود مراکز آموزشی استاندارد و مشکلاتی چون نبود سرویس و خطرات موجود، موجب شده تا بسیاری از خانواده ها اجازه تحصیل به دختران پس از دوره دبستان را ندهند.
تلنگ بخشی فراموش شده در خاطر مسئولان
محمد بلوچ نیز در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، اظهار داشت: بخش تلنگ به خاطره ای فراموش شده برای مسئولان تبدیل شده و در واقع هیچ کس به مردم این منطقه توجه نمیکند.
این شهروند روستای کانکور از توابع شهرستان قصرقند افزود: بیش از پنج سال از تاریخی که این منطقه به بخش ارتقا پیدا کرده میگذرد اما درواقع تنها تلنگ نام بخش را یدک میکشد و هیچ نور امیدی از پیشرفت در این نقطه از کشور به چشم نمیخورد.
وی با اشاره به مشکلات موجود برای شهروندان بخش تلنگ، بیان کرد: مشکلات مردم این منطقه به اندازه ای است که نمیتوان همه آنها را به زبان آورد اما مهمترین مشکلات شهروندان این بخش نبود آب شرب، مشکلات راه، بهداشت، آموزش، نبود ادارات دولتی و نمایندگی های چون مخابرات و اپراتورهای موبایل است.
بلوچ ادامه داد: هوتک و چاله ها برای بسیاری از مردم منطقه تبدیل به منبع تأمین آب شده است به گونه ای که بعضی از روستاهای بخش تلنگ همچون وشین چات، نوهانی بازار، جدگال آباد، گازگر، کوتیرو، کهن علیا و منطقه کهن آنها از بی آبی رنج برده و مردم در این روستاها به دلیل خشکسالی و کمبود آب آشامیدنی از گودالی که در زمان بارندگی از آب باران پر می شود و به آن هوتک می گویند برای برداشت آب شرب استفاده میکنند که متاسفانه برای همان نیز شهروندان این مناطق محروم مجبور به طی مسیری بین 5 تا 20 کیلومتر با پای پیاده و یا چارپایان هستند.
وی با بیان اینکه در تلنگ زنان و کودکان آب آور خانواده ها هستند، خاطرنشان کرد: شاید این واژه برای بسیاری از مردم ایران زمین نا آشنا باید اما به همان اندازه ای که در این سرزمین مردان نان آور خانواده هستند زنان و کودکان نیز در تلاشی بی پایان به عنوان آب آور خانواده شناخته میشوند.
بیچند راهی عجیب برای رسیدن به مرکز شهرستان
عبدالرحمان رئیسی نیز در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، گفت: برخی روستاهای تلنگ با تانکر آبرسانی میشود اما متاسفانه تعداد این تانکرها کافی نبوده و مشکلاتی چون بدهی اداره آب و فاضلاب به صاحبان این تانکرهای آبرسانی و کمبود سهمیه 15لیتری برای هر شهروند موجب شده تا مردم برای تامین آب مورد نیاز مجبور به استفاده از آب گندیده هوتک ها باشند.
این شهروند قصرقندی با ابراز نگرانی از شرایط بهداشتی این منطقه، اذعان داشت: وضعیت نه چندان مناسب بهداشت به دلیل نبود تسهیلات زایمانی و ماما، وضعیت شاخصهای سلامت در بخش تلنگ نگران کننده است و برای هر خانواده بزرگترین دغدغه و نگرانی موجود به خطر افتادن جان مادران باردار و نوزادان آنهاست چراکه که به دلیل بعد مسافت و وضعیت بد راه ها مادران باردار و کودکان بیمار باید در بدترین شرایط موجود مسافت های طولانی را تا مراکز برخودار طی کنند.
وی ادامه داد: راه تلنگ به مرکز شهرستان که به "بیچند" شهرت دارد و یکی از دو راه رسیدن مردم این بخش به شهر قصرقند به عنوان مرکز شهرستان بوده به گونه ای است که مردم مجبور هستند برای انجام دادن کوچکترین کارهای اداری با پشت سر گذشتن 3 شهرستان چابهار، کنارک و نیکشهر به طول 250 کیلومتر یا از مسیر نوبندیان، جکیگور به قصرقند سفر کنند که این موضوع در نوع خود در جهان بی نظیر است.
رئیسی مشکلات ارتباطی و پوشش شبکه اینترنت را معضل دیگر این منطقه محروم دانشت و اذعان داشت: مردم این بخش از مزایای تلفن ثابت و اینترنت بی بهره بوده و حتی در پاره ای مواقع تا چند روز موبایل در این منطقه به کما میرود.
وی در پایان با درخواست از مسئولان برای سفر به این منطقه محروم از کشورمان، تصریح کرد: کاش میشد مسئولان تنها به اندازشه یک روز با شرایط مردم این منطقه زندگی میکردند و از آب و غذایی واقعی آنان استفاده میکردند تا با درد آنان آشنا شوند چون تا وقتی در خود منطقه حضور نداشته باشند محال است اوج محرومیت را درک کنند.
انتهای پیام/
یکی از مشکلاتی که نتیجه مستقیم عدم برنامه ریزی و کار کارشناسی بوده و در این سالها موجب سردرگمی مردم محروم جنوب سیستان و بلوچستان شده است موضوع جداشدن بخش های بزرگ و تبدیل شده آنها به شهرستان های چند پاره است تاجایی که به طور مثال بخش تلنگ از توابع شهرستان قصرقند با وجود ظرفیت‌ها و پتانسیل‌های فراوانی که دارد با کلکسیونی از مشکلات مواجه است و سالهاست به عنوان وصله ای جدا از قصرقند و چابهار درگیر مشکلات فراوانی شده است و با وجود اینکه در تاریخ 29 آذرماه 91 به بخش ارتقاء یافت به عنوان یکی از محرومترین بخش های کشور شناخته میشود که به عقیده مردم این منطقه و مسئولان آن، یکی از اصلی‌ترین عامل محروم ماندن این نقطه از کشورمان تنها به دلیل دست به دست بودن تلنگ از یک شهرستان به شهرستانی دیگر از بخشی به بخش دیگر بوده است.
مردم بخش تلنگ در طول سال های متمادی به دلیل دوری از مرکز شهرستان و امکانات رفاهی با محرومیت های زیادی مواجه بوده اند به گونه ای که مردم این بخش برای رسیدن به قصرقند مرکز شهرستان باید از سه شهرستان چابهار، کنارک و نیکشهر عبور کنند تا به شهر قصرقند برسند و امور ادارای خود را پیگیری کنند که این موضوع میتواند یکی از عجیب ترین اتفاقات حال حاضر در جهان باشد.
خشکسالی های اخیر و کاهش نزولات جوی باعث شده تا بسیاری از چاه ها و قنات های این منطقه خشک شده و نبود زیرساخت مناسب و لوله کشی آب مردم را محتاج به آبرسانی سیار کند اما تعیین سهمیه 15 لیتری آب برای هر نفر در طول شبانه روز آن هم با توجه به گرمای بیش از 42درجه ای هوا، خیلی برای مردم آزاد دهنده است اما به گفته بسیاری از شهروندان این منطقه همین سهمیه آب نیز به مردم نمی رسد و مردم مجبور هستند هر تانکر آب را با قیمت 60 تا 110 هزار تومان خریداری نمایند و یا اینکه از آب معدنی برای رفع تشنگی استفاده کنند.
تلنگ دهستانی معلق بین چابهار و قصرقند
این منطقه سالهاست که از چابهار جدا شده و در حوزه اداری و سرزمینی قصرقند قرار گرفته است و از شمال به بخش مرکزی قصرقند از جنوب به بخش‌های پلان و دشتیاری چابهار، از غرب به بخش مرکزی چابهار، از شرق به بخش دشتیاری و شهرستان سرباز منتهی میشود و دارای جمعیتی بالغ بر17 هزار و 660 نفر، 73 پارچه آبادی با وسعتی به مساحت 2300 کیلومتر مربع در جنوب شرقی شهرستان قصرقند واقع شده و جمعیت جوان نزدیک به 4000 نفر دارد.
محرومیت های موجود در تلنگ به گونه ای است که این منطقه به عنوان نخستین بخش در کشور است که فاقد مدرسه شبانه‌روزی دوره اول و دوم متوسطه، فاقد کتابخانه، آزمایشگاه برای دانش‌آموزان رشته تجربی، امکانات و تسهیلات زایشگاهی، پایگاه اورژانس، مراکز اداری و دیگر امکانات رفاهی است و حتی مشکلاتی چون نبود تفریحات سالم برای جمعیت جوان و نوجوان و عدم برخورداری از امکانات و فضاهای ورزشی در این منطقه موجب شده تا اعتیاد در این بخش به صورت چشمگیری گسترش یافته و بسیاری از قشر جوان این منطقه گرفتار مشکلات فراوانی شوند.
تلنگ دارای ظرفیت های فراوان اقتصادی و طبیعی است از جمله این ظرفیت‌ها می‌توان به وجود معدن سنگ شیشه در قسمت جنوبی منطقه کوچو، 20 رشته قنات فعال، سد شی‌کلک و زمین‌های مستثنیات پایین دست آن، دره بکر هفتاری با تاریخچه‌ای بسیار طولانی برای گردشگری و فعالیت کشاورزی، اشاره کرد که هر کدام به نوبه خود میتواند تنها با حمایت خاص دولتی به بهترین زمینه برای رشد اقتصادی این منطقه تبدیل شود.
تلنگ همچنین دارای پتانسیل های خاص گردشگری چون 70 چشمه فعال دایمی، چشمه‌های آبگرم پاسیلو و توسو و استفاده درمانی برای امراض پوستی، حنای چهارفصل شارک، زمین‌های پایین دست سد بزرگ زیردان، 40 حلقه چاه فعال کشاورزی است که به عقیده کارشناسان کشاورزی دارای بهترین زمین کشت سیب زمینى بوده و حتی آثار تاریخی قلعه و مسجد کوچو، قلعه شارک، قلعه تلنگ، قلعه جدگال در کهن از بهترین نقاط تاریخی و گردشگری این بخش محروم در سیستان و بلوچستان است که میتواند آینده این منطقه را دگرگون کند.
تحصیل تنها آرزوی دخترکان بلوچ در تلنگ
در همین رابطه متین صدرائی نیا از اهالی روستای کهن علیا از توابع بخش تلنگ در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، با گلایه از عدم رسیدگی مسئولان به مشکلات این بخش، اظهار داشت: نبود راه، امکانات آموزشی، بهداشتی، رفاهی و حتی عدم دسترسی به آب آشامیدنی سالم گوشه ای از مشکلات فراوان مردم این منطقه محروم از استان سیستان و بلوچستان است که سالهاست مایه عذاب شهروندان شده است.
وی افزود: در حالی که به دلیل بیکاری و فقر بسیاری از مردم سیستان و بلوچستان با یارانه گذران زندگی میکنند مردم بخش تلنگ شهرستان قصرقند حتی شناسنامه ندارند و سالهاست برای دریافت شناسنامه تلاش میکنند.
این شهروند بلوچ با اشاره به اینکه مردم این منطقه برای کارهای اداری مجبور به سفر به چابهار یا نیکشهر هستند، بیان کرد: عدم وجود ادارات دولتی و نمایندگی های چون خرابی برق، دفاتر مخابراتی و اینگونه مراکز، ساکنین این منطقه را مجبور کرده است تا برا انجام کوچکترین کار اداری مسیری بین 70 تا 300کیلومتر را بپیمایند و این مهم با توجه به نبود راه درست و مشکلات مالی موجب بروز مشکلات فراوانی برای ما شده است.
وی ادامه داد: بسیاری از دانش آموزان این منطقه مجبور به سفرهای طولانی برای تحصیل هستند و مشکلاتی چون نبود مراکز آموزشی استاندارد و مشکلاتی چون نبود سرویس و خطرات موجود، موجب شده تا بسیاری از خانواده ها اجازه تحصیل به دختران پس از دوره دبستان را ندهند.
تلنگ بخشی فراموش شده در خاطر مسئولان
محمد بلوچ نیز در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، اظهار داشت: بخش تلنگ به خاطره ای فراموش شده برای مسئولان تبدیل شده و در واقع هیچ کس به مردم این منطقه توجه نمیکند.
این شهروند روستای کانکور از توابع شهرستان قصرقند افزود: بیش از پنج سال از تاریخی که این منطقه به بخش ارتقا پیدا کرده میگذرد اما درواقع تنها تلنگ نام بخش را یدک میکشد و هیچ نور امیدی از پیشرفت در این نقطه از کشور به چشم نمیخورد.
وی با اشاره به مشکلات موجود برای شهروندان بخش تلنگ، بیان کرد: مشکلات مردم این منطقه به اندازه ای است که نمیتوان همه آنها را به زبان آورد اما مهمترین مشکلات شهروندان این بخش نبود آب شرب، مشکلات راه، بهداشت، آموزش، نبود ادارات دولتی و نمایندگی های چون مخابرات و اپراتورهای موبایل است.
بلوچ ادامه داد: هوتک و چاله ها برای بسیاری از مردم منطقه تبدیل به منبع تأمین آب شده است به گونه ای که بعضی از روستاهای بخش تلنگ همچون وشین چات، نوهانی بازار، جدگال آباد، گازگر، کوتیرو، کهن علیا و منطقه کهن آنها از بی آبی رنج برده و مردم در این روستاها به دلیل خشکسالی و کمبود آب آشامیدنی از گودالی که در زمان بارندگی از آب باران پر می شود و به آن هوتک می گویند برای برداشت آب شرب استفاده میکنند که متاسفانه برای همان نیز شهروندان این مناطق محروم مجبور به طی مسیری بین 5 تا 20 کیلومتر با پای پیاده و یا چارپایان هستند.
وی با بیان اینکه در تلنگ زنان و کودکان آب آور خانواده ها هستند، خاطرنشان کرد: شاید این واژه برای بسیاری از مردم ایران زمین نا آشنا باید اما به همان اندازه ای که در این سرزمین مردان نان آور خانواده هستند زنان و کودکان نیز در تلاشی بی پایان به عنوان آب آور خانواده شناخته میشوند.
بیچند راهی عجیب برای رسیدن به مرکز شهرستان
عبدالرحمان رئیسی نیز در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، گفت: برخی روستاهای تلنگ با تانکر آبرسانی میشود اما متاسفانه تعداد این تانکرها کافی نبوده و مشکلاتی چون بدهی اداره آب و فاضلاب به صاحبان این تانکرهای آبرسانی و کمبود سهمیه 15لیتری برای هر شهروند موجب شده تا مردم برای تامین آب مورد نیاز مجبور به استفاده از آب گندیده هوتک ها باشند.
این شهروند قصرقندی با ابراز نگرانی از شرایط بهداشتی این منطقه، اذعان داشت: وضعیت نه چندان مناسب بهداشت به دلیل نبود تسهیلات زایمانی و ماما، وضعیت شاخصهای سلامت در بخش تلنگ نگران کننده است و برای هر خانواده بزرگترین دغدغه و نگرانی موجود به خطر افتادن جان مادران باردار و نوزادان آنهاست چراکه که به دلیل بعد مسافت و وضعیت بد راه ها مادران باردار و کودکان بیمار باید در بدترین شرایط موجود مسافت های طولانی را تا مراکز برخودار طی کنند.
وی ادامه داد: راه تلنگ به مرکز شهرستان که به "بیچند" شهرت دارد و یکی از دو راه رسیدن مردم این بخش به شهر قصرقند به عنوان مرکز شهرستان بوده به گونه ای است که مردم مجبور هستند برای انجام دادن کوچکترین کارهای اداری با پشت سر گذشتن 3 شهرستان چابهار، کنارک و نیکشهر به طول 250 کیلومتر یا از مسیر نوبندیان، جکیگور به قصرقند سفر کنند که این موضوع در نوع خود در جهان بی نظیر است.
رئیسی مشکلات ارتباطی و پوشش شبکه اینترنت را معضل دیگر این منطقه محروم دانشت و اذعان داشت: مردم این بخش از مزایای تلفن ثابت و اینترنت بی بهره بوده و حتی در پاره ای مواقع تا چند روز موبایل در این منطقه به کما میرود.
وی در پایان با درخواست از مسئولان برای سفر به این منطقه محروم از کشورمان، تصریح کرد: کاش میشد مسئولان تنها به اندازشه یک روز با شرایط مردم این منطقه زندگی میکردند و از آب و غذایی واقعی آنان استفاده میکردند تا با درد آنان آشنا شوند چون تا وقتی در خود منطقه حضور نداشته باشند محال است اوج محرومیت را درک کنند.
انتهای پیام/
کد مطلب: 428608
