به گزارش
پاپایا؛ به نقل از
دادمردان، شاید تاکنون بارها نام کودکان کارو یا خیابانی را شنیده و یا بارها بی تفاوت از کنارشان عبور کرده باشید از کودکان خیابانی هیچ تعریف روشنی وجود ندارد اما به گفته سازمان بهزیستی، کودکان خیابانی به افراد زیر ۱۸ سال اعم از دختر و پسر اطلاق میگردد که در شهرهای بزرگ برای ادامه بقاء خود مجبور به کار یا زندگی در خیابان هستند. ولی در واقع می توان گفت انها کودکانی هستند که یاد گرفته كه گلیم خود را از آب بیرون بکشند و یا چارهای ندارند جز آن که خرج اعتیاد پدر عصبانی خود را بدهند و یا زندگی مادر مریض و معتاد خود را تأمین کنند، مادری که معلوم نیست آنها را به دنیا آورده یا به قیمتی ناچیز خریده است.
در رابطه با این کودکان می توان گفت که اکثریت آن ها یا به گفته کارشناسی بیش از 90 درصد از این کودکان در خیابان ها کار می کنند اما در خانه زندگی می کنند و نان آور خانواده هستند، نان آورانی که کودکی نکرده اند و از ابتدا راه و روش مردانگی آموخته اند و حین جثه کوچک، مردان بزرگی هستند که گاهاً یک تنه بار مسئولیت یک خانه را بردوش می کشند.
توجه به این تعاریف در حالی بسیار سخت و عذاب آور می شود که سال گذشته قائم مقام رئیس سازمان بهزیستی کشور از وجود هشت میلیون کودک کار و خیابانی در کشور خبر داد و در این میان استان سیستان و بلوچستان نیز از وجود این کودکان مستثنی نیست و همه ما روزانه شاهد تعداد زیادی از این کودکان برسر چهار راه ها و دیگر نقاط شهر هستیم.
گرایش به بزهکاری از جمله آسیب های ناشی کار کودکان
در همین رابطه قائم مقام معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم سیستان و بلوچستان در گفت و گو با
دادمردان، اظهار داشت: کودکان کاری که به منظور کسب درآمد به فعالیتهای تولیدی، خدماتی یا مشاغل کاذب روی میآورند، از بسیاری از حقوق اولیه انسانی، حق آموزش و تحصیل باز میمانند، سلامت جسمی و روانی این کودکان به شدت در معرض انواع آسیبها و خشونتهای جسمی و حتی جنسی قرار میگیرد و در آینده با افسردگی، سوء تغذیه و انواع بیماریهای روحی و جسمی مواجه میشوند.
رسول نامی در رابطه با آسیب های ناشی از کار کودکان، گفت: از دست رفتن فرصت های آموزشی و ترک تحصیل اجباری، بروز مشکلات جسمانی، احتمال سوءمصرف مواد و گرایش به بزهکاری از جمله آسیب های ناشی کار کودکان است.
وی افزود: با توجه به اینکه کودکان کار در شرایط بسیار نامطلوبی از نظر تغذیه، بهداشت و انجام کارهای خطرناک و حاد به سر می برند، عدم بهرگیری از آموزش و تحصیل علم و فن قدرت رقابت با سایر کودکان در ایجاد یک زندگی سالم را از این کودکان سلب می کند پس لازم است در این زمینه برنامه ای جهت هماهنگی میان دستگاه های ذیربط جهت حمایت از این کودکان تدوین شود.
نامی در ادامه با بیان اینکه افزایش کودک کار و خیابانی در جامعه یک ناهنجاری اجتماعی است، اذعان کرد: با توجه به افزایش روزافزون کودکان کار در خیابان، متولیان امر باید یک کار مدون برای این کودکان و یا خانواده هایشان درنظر بگیرند تا دیگر شاهد این افزایش تعداد کودکان کار نباشیم.
قائم مقام معاونت اجتماعی و پیشگیری از وقوع جرم استان در پایان گفت: متأسفانه 95 درصد کودکان کار و خیابانی در مناطق حاشیه شهر ساکن هستند و مشکل خانوادگی، بدسرپرستی، کج رفتاری، عدم حمایت کافی از کودک و فقر اقتصادی آنها را به این سمت سوق داده و امید است مسئولین با روی کار آمد گوشه ای از مشکلات این کودکان را برطرف کنند.
سخن پایانی:
دنیای کودکی، زیباترین و موثرترین عامل در شکل گیری شخصیت و هویت اجتماعی افراد است که کودکان کار از این تجربه محروم شده و زندگی متفاوتی پیدا میکنند که فراتر از توان و روان یک کودک است.
باید به این موضوع توجه داشت که کودکان آیندهسازان جامعه هستند و با سرمایهگذاری بر روی آنها در ایام رشد و نمو، باید آنان را برای دوران جوانی و سن قانونی کار آماده کرد.
به هر حال حمایت از کودکان کار تنها به عهده سازمان بهزیستی نیست و دیگر دستگاهها نیز باید برای حمایت از کودکان کار و رفع مشکلات آنها با بهزیستی همکاری کنند.
انتهای پیام/