بازخوانی قوانین حجاب از صفویه تا جمهوری اسلامی؛
بی حیایی و ظاهر نامناسب راهی برای عقده‌گشایی روانی /حجاب دژ محکمی برای حفاظت از کرامت انسانهاست
کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی گفت: حجاب دژ محکمی برای حفاظت از کرامت انسانی بانوان و حفظ ارزشهای ایرانی اسلامی در جامعه است.
بی حیایی و ظاهر نامناسب راهی برای عقده‌گشایی روانی /حجاب دژ محکمی برای حفاظت از کرامت انسانهاست
به گزارش پاپایا، دین مبین اسلام از زمان حکومت صفویه در ایران به عنوان دین رسمی کشور شناخته شده و با توجه به اینکه پس از آن تاریخ از ایران به عنوان کشوری اسلامی یاد میشد لازم بود تا تمامی مبانی و ملاک های اسلامی در راس دستورات و قانونگذاری کشور قرار گیرد تا رویکرد اسلام مدارانه الگوی مردم شده و قوانین اسلامی جایگزین قوانین گذشته شود.
حجاب در قوانین ایران
از زمان صفویه تا کشف حجاب رضاخان، زنان و دختران ایرانی با حجابی کامل در جامعه حضور داشتند اما پس از قانون خودخوانده پهلوی برای کشف حجاب اجباری زنان هیچ قانونی در مورد حجاب و عفاف در کشور وجود نداشت تا اینکه در سال1362 در یک جلسه ویژه مجلس شورای اسلامی اولین قانون تاریخ کشور در خصوص پوشش زنان به تصویب رسید، ماده ١٠٢ قانون تعزیرات مصوب سال ١٣٦٢ به عنوان اولین قانون حجاب کشور شناخته می شود در این قانون آمده بود که"زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به تعزیر تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهند شد."
این اولین قانون بود که به صورت عمومی اجرا شد و زنان حاضر در کشور اعم از ایرانی و خارجی را ملزم به رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی کرد، تاجایی که دادستان تهران نیز در تکمیل این قانون طی اطلاعیه ای به تمام مسئولان در ادارات و سازمان های دولتی و شرکت ها و سایر واحدهای دولتی و خصوصی، اماکن عمومی از قبیل هتل ها، مسافرخانه ها، تالارها و باشگاه های برگزارکننده مجالس جشن عروسی، غذاخوری ها و سایر اماکن عمومی اعلام و ابلاغ میکند که همه آنان موظف هستند از تاریخ انتشار این اطلاعیه از ورود بانوانی که حجاب و پوشش صحیح اسلامی را رعایت نکرده اند جلوگیری کنند.
سال 1362 را میتوان سال حجاب دانست چرا که در همان سال در مصوبه قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و مجازات های فروشندگان و در ماده 4 این قانون آمد که "کسانی که در انظار عمومی وضع پوشیدن لباس و آرایش آنان خلاف شرع و یا موجب ترویج فساد و یا هتک عفت عمومی باشد، توقیف و خارج از نوبت در دادگاه صالح محاکمه و حسب مورد به یکی از مجازات های مذکور در ماده 2 محکوم می گردند."
در ادامه قوانین فوق و در سال 1375 در ماده 638 قانون مجازات اسلامی مصوب این سال آمده است "هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نیست ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید، فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد" و درتبصره این ماده که همان ماده 102 قانون تعزیرات مصوب سال 1362است نیز عنوان شده است که "زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از پنجاه هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد."
بدحجابی و بی‌حجابی جرم است
در همین رابطه کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، با تاکید بر اینکه بدحجابی جرم است، اظهار داشت: با وجود اینکه بدحجابی و بی حجابی برای زنان و مردان در قانون جرم عنوان شده است اما باید به این نکته نیز توجه شود که جلوگیری از این جرم و مقابله با این معضل بزرگ نیازمند پشتوانه های فرهنگی و زیرسازی های اجتماعی خاصی است.
اسما دهمرده با اشاره به تصویب قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در سال 1384، بیان کرد: هدف قانون گذاران از تصویب این قانون نهادینه کردن فرهنگ حجاب و عفاف در جامعه با استفاده از مشارکت و توجه جدی همه نهادها و دستگاه ها کشور به صورت کامل، مستمر و هدفمند است.
بی اطلاعی از قانون موجب رد جرم نیست
وی ادامه داد: با توجه به اصل قوانین ذکر شده و مطالعه مفاد آن باید گفت که رعایت نکردن این موارد به معنای ارتکاب جرم بوده و فرد بی حجاب یا بدحجاب از منظر قانون به عنوان مجرم شناخته می شود.
این کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی در مورد شرایط افرادی که از این قانونی اطلاعی ندارند، گفت: در شرایطی که فرد ادعا کند که از وجود این قوانین بی اطلاع بوده است باید گفت این موضوع غیرممکن است چون این مهم هر روز از رسانه های جمعی اطلاع رسانی شده و بارها از شبکه ملی در باره آن صحبت شده است پس چنین ادعایی مورد پذیرش واقع نخواهد شد.
حجاب وسیله ای برای حفظ ارزشها است
وی خاطرنشان کرد: با توجه به هجمه فرهنگی دشمنان و هدف گیری مستقیم بنیان های خانوادگی، دختران و پسران جوان ما باید به این نکته توجه ویژه ای داشته باشند که قوانین اسلامی برای حفظ ارزشهای انسانی به تصویب رسیده و رعایت آنان بهترین راه در امان ماندن از گزند دیگران و حفظ ارزشهای فردی و اجتماعی افراد است.
دهمرده در پایان حجاب را دژ محکمی برای حفاظت از کرامت انسانی بانوان دانست و تصریح کرد: بی شک در کشوری که در آن بانوان با حفظ حدود و حقوق دیگران در جامعه ظاهر شده و خود نیز از گزند افکار پلید و نگاه های بد در امان هستند، امنیت، آرامش و حیا به حد کمال رسیده و همه ارزشهای دینی و انسانی حفظ خواهد شد و فرزندان رشد یافته در این جامعه به سوی سعادت، سلامت روانی و تعالی انسانی پیش می رود.
انتهای پیام/
حجاب در قوانین ایران
از زمان صفویه تا کشف حجاب رضاخان، زنان و دختران ایرانی با حجابی کامل در جامعه حضور داشتند اما پس از قانون خودخوانده پهلوی برای کشف حجاب اجباری زنان هیچ قانونی در مورد حجاب و عفاف در کشور وجود نداشت تا اینکه در سال1362 در یک جلسه ویژه مجلس شورای اسلامی اولین قانون تاریخ کشور در خصوص پوشش زنان به تصویب رسید، ماده ١٠٢ قانون تعزیرات مصوب سال ١٣٦٢ به عنوان اولین قانون حجاب کشور شناخته می شود در این قانون آمده بود که"زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به تعزیر تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهند شد."
این اولین قانون بود که به صورت عمومی اجرا شد و زنان حاضر در کشور اعم از ایرانی و خارجی را ملزم به رعایت حجاب شرعی در انظار عمومی کرد، تاجایی که دادستان تهران نیز در تکمیل این قانون طی اطلاعیه ای به تمام مسئولان در ادارات و سازمان های دولتی و شرکت ها و سایر واحدهای دولتی و خصوصی، اماکن عمومی از قبیل هتل ها، مسافرخانه ها، تالارها و باشگاه های برگزارکننده مجالس جشن عروسی، غذاخوری ها و سایر اماکن عمومی اعلام و ابلاغ میکند که همه آنان موظف هستند از تاریخ انتشار این اطلاعیه از ورود بانوانی که حجاب و پوشش صحیح اسلامی را رعایت نکرده اند جلوگیری کنند.
سال 1362 را میتوان سال حجاب دانست چرا که در همان سال در مصوبه قانون نحوه رسیدگی به تخلفات و مجازات های فروشندگان و در ماده 4 این قانون آمد که "کسانی که در انظار عمومی وضع پوشیدن لباس و آرایش آنان خلاف شرع و یا موجب ترویج فساد و یا هتک عفت عمومی باشد، توقیف و خارج از نوبت در دادگاه صالح محاکمه و حسب مورد به یکی از مجازات های مذکور در ماده 2 محکوم می گردند."
در ادامه قوانین فوق و در سال 1375 در ماده 638 قانون مجازات اسلامی مصوب این سال آمده است "هرکس علناً در انظار و اماکن عمومی و معابر، تظاهر به عمل حرامی نماید، علاوه بر کیفر عمل، به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم می گردد و در صورتی که مرتکب عملی شود که نفس آن عمل دارای کیفر نیست ولی عفت عمومی را جریحه دار نماید، فقط به حبس از ده روز تا دو ماه یا تا 74 ضربه شلاق محکوم خواهد شد" و درتبصره این ماده که همان ماده 102 قانون تعزیرات مصوب سال 1362است نیز عنوان شده است که "زنانی که بدون حجاب شرعی در معابر و انظار عمومی ظاهر شوند، به حبس از ده روز تا دو ماه و یا از پنجاه هزار تا پانصد هزار ریال جزای نقدی محکوم خواهند شد."
بدحجابی و بی‌حجابی جرم است
در همین رابطه کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی در گفت و گو با خبرنگار پاپایا، با تاکید بر اینکه بدحجابی جرم است، اظهار داشت: با وجود اینکه بدحجابی و بی حجابی برای زنان و مردان در قانون جرم عنوان شده است اما باید به این نکته نیز توجه شود که جلوگیری از این جرم و مقابله با این معضل بزرگ نیازمند پشتوانه های فرهنگی و زیرسازی های اجتماعی خاصی است.
اسما دهمرده با اشاره به تصویب قانون راهکارهای اجرایی گسترش فرهنگ عفاف و حجاب در سال 1384، بیان کرد: هدف قانون گذاران از تصویب این قانون نهادینه کردن فرهنگ حجاب و عفاف در جامعه با استفاده از مشارکت و توجه جدی همه نهادها و دستگاه ها کشور به صورت کامل، مستمر و هدفمند است.
بی اطلاعی از قانون موجب رد جرم نیست
وی ادامه داد: با توجه به اصل قوانین ذکر شده و مطالعه مفاد آن باید گفت که رعایت نکردن این موارد به معنای ارتکاب جرم بوده و فرد بی حجاب یا بدحجاب از منظر قانون به عنوان مجرم شناخته می شود.
این کارشناس ارشد حقوق جزا و جرم شناسی در مورد شرایط افرادی که از این قانونی اطلاعی ندارند، گفت: در شرایطی که فرد ادعا کند که از وجود این قوانین بی اطلاع بوده است باید گفت این موضوع غیرممکن است چون این مهم هر روز از رسانه های جمعی اطلاع رسانی شده و بارها از شبکه ملی در باره آن صحبت شده است پس چنین ادعایی مورد پذیرش واقع نخواهد شد.
حجاب وسیله ای برای حفظ ارزشها است
وی خاطرنشان کرد: با توجه به هجمه فرهنگی دشمنان و هدف گیری مستقیم بنیان های خانوادگی، دختران و پسران جوان ما باید به این نکته توجه ویژه ای داشته باشند که قوانین اسلامی برای حفظ ارزشهای انسانی به تصویب رسیده و رعایت آنان بهترین راه در امان ماندن از گزند دیگران و حفظ ارزشهای فردی و اجتماعی افراد است.
دهمرده در پایان حجاب را دژ محکمی برای حفاظت از کرامت انسانی بانوان دانست و تصریح کرد: بی شک در کشوری که در آن بانوان با حفظ حدود و حقوق دیگران در جامعه ظاهر شده و خود نیز از گزند افکار پلید و نگاه های بد در امان هستند، امنیت، آرامش و حیا به حد کمال رسیده و همه ارزشهای دینی و انسانی حفظ خواهد شد و فرزندان رشد یافته در این جامعه به سوی سعادت، سلامت روانی و تعالی انسانی پیش می رود.
انتهای پیام/
کد مطلب: 428322
