کشمیر همچنان قربانی می‌گیرد!

به گزارش پاپایا،هم جولای طی عملیاتی اطلاعاتی، نیروهای امنیتی هند از محل اختفای تعدادی از جوانان عضو گروه حزب المجاهدین در کشمیر مطلع می شوند و با حمله به محل مذکور چند تن از جمله چهره ای سرشانس بنام “برهان مظفر وانی” را به شهادت می رسانند. برهان وانی جوانی ۲۲ ساله بود که پس از کشته شدن برادرش ـ که او نیز از مبارزین مسلح علیه دولت هند بود ـ و نیز ضرب و شتم توسط نیروهای امنیتی، در نوجوانی تصمیم می گیرد به گروه های مبارز کشمیری بپوندد.
شهرت برهان وانی به دلیل حضورش در شبکه های مجازی و انتشار تصاویری از او و همرزمانش در صفحات فیسبوک و توییتر بود. در پی انتشار اخبار شهادت وی و اعلام مراسم نماز و تشییع جنازه، جمعیتی چند ده هزار نفری از مردم برای وداع با پیکر این جوان مبارز کشمیری جمع می شوند که تبدیل به صحنه اعتراض مردم کشمیر می شود و در روز دوم نیز ده تن دیگر از مردم معترض به ضرب گلوله به شهادت می رسند.     این رخداد عملا کل دره کشمیر را وارد مرحله جدیدی از اعتراضات کرده و تاکنون که چهار روز از شهادت برهان وانی می گذرد، بیش از ۳۰ نفر از مردم کشمیر در درگیری ها به شهادت رسیده و چند صد تن نیز زخمی شده اند. نیروهای پلیس نیز با استفاده از گلوله های ساچمه ای اقدام به شلیک به تظاهر کنندگان کرده اند که این امر باعث شده است تعداد قابل توجهی جراحات جدی ببینند و برخی نیز بینایی خویش را از دست بدهند. دولت هند به منظور کنترل اوضاع اقدام به قطع سیستم های مخابراتی در دره کشمیر کرده است و عملا ارتباط درستی برقرار نیست.   برهان وانی عضو بزرگترین گروه مبارز کشمیری بود که در سال ۱۹۸۹ تحت عنوان حزب المجاهدین تشکیل شد و از آن زمان تاکنون در صدر گروه های مبارز مخالف دولت هند به شمار می آید. شایان ذکر است که منطقه کشمیر واقع در بین هند، پاکستان و چین بعد از تقسیم هندوستان محل تنازع میان هند و پاکستان بوده است و هند و پاکستان تاکنون درگیر سه جنگ خانمان سوز بر سر کشمیر شده اند. در خلال این جنگ ها یک سوم این منطقه در اختیار پاکستان قرار گرفته و دو سوم دیگر در اختیار هندوستان است. مبارزات مردم کشمیر تا سال ۱۹۸۸ تنها بعدی سیاسی داشت که پس از این سال و در پی رخ دادهای سیاسی در داخل کشمیر و ناامیدی جریانات کشمیری از دست یابی به نتیجه، این مبارزات وارد فاز مسلحانه شد و گروه های مختلف کشمیری اقدام به مبارزه علیه سلطه هند در کشمیر کردند. ارتش هند نیز نیروی به استعداد بیش از ۵۰۰ هزار سرباز را وارد این منطقه کرد که آن زمان جمعیتی معادل ۷ میلیون نفر داشت و عملا کل منطقه تبدیل به پادگانی نظامی شد. حدفاصل سال های ۱۹۸۸ تا کنون مطابق با آمار رسمی منتشر شده از سوی هندوستان جمعیتی بالغ به ۶۰ هزار تن از مردم کشمیر جان خود را از دست داده اند و ده ها هزار تن نیز یتیم و بیوه گشته اند. جمعیتی قریب به ۱۰ هزار نفر از جوانان و مردان کشمیر مفقودالاثر گشته اند و هیچ نشانی از آنها یافت نمی شود. این آمار مطابق به منابع داخلی و نیز پاکستانی بیش از این مقدار است.     مبارزات مسلحانه از سال ۱۹۸۸ تا ۲۰۰۳ در اوج قرار داشت لکن پس از این سال تا سال ۲۰۰۸ میلادی مبارزات مردم کشمیر افول کرد. در سال ۲۰۰۸ و در پی تصمیم دولت هند به فروش زمینی در کشمیر به گروه های مذهبی هندو، مردم کشمیر یک بار دیگر قیام کرده و انتفاضه ۲۰۰۸ مردم کشمیر شکل گرفت که در آن صدها هزار تن از مردم به خیابان ها ریختند و صدها تن نیز به شهادت رسیدند. از این سال عملا مبارزات مردم کشمیر وارد فاز اجتماعی شده و مردمی به خیابان ها آمدند که هیچ سلاحی در دست نداشته و تنها تقاضایشان اعطای حق تعیین سرنوشت به مردم کشمیر بود. از آن زمان تاکنون هرازچندگاهی مردم به خیابان ها آمده و اعتراضات خود را نشان می دهند و متاسفانه هر بار پاسخشان با گلوله داده می شود.     در پی کشته‌شدن یکی از فرماندهان جدایی‌طلبان در نزاع با نظامیان هندی، درگیری‌های گسترده‌ای در کشمیر آغاز شد. این درگیری‌ها تاکنون ده‌ها کشته برجای گذاشته و منجر به ایجاد حکومت نظامی در این منطقه شده است. رهبران ارشد جدایی طلب از جمله سید علی گیلانی، «میرواعظ کشمیر،» «محمد یاسین مالک،» «شبیر احمد شاه» و دیگران به علت مشارکت در اعتراض‌ها، در حصر خانگی به سر می‌برند و یا بازداشت شده‌اند.     «سید علی گیلانی،» برجسته‌ترین رهبر جدایی‌طلب منطقه جامو و کشمیر، برای نخستین بار در نامه‌ای به ایران و چین، حمایت و میانجیگری فوری آن‌ها را برای حل بحران رو به وخامت کشمیر خواستار شد.     گیلانی در نامه‌ای به سران اعضای دائم شورای امنیت سازمان ملل متحد و سازمان‌های منطقه‌ای مانند اتحادیه اروپا، انجمن ملل آسیای جنوب شرقی، سازمان همکاری اسلامی و اتحادیه همکاری‌های منطقه‌ای جنوب آسیا، از این نهادها برای متقاعد کردن هند به انجام اعتمادسازی، پذیرش ماهیت بحران جامو و کشمیر، لغو «قانون اختیارات ویژه نیروهای مسلح هند» و آغاز فرایند خروج نظامیان این کشور درخواست کمک کرد.

نمونه‌ای از نامه مذکور برای پاکستان، عربستان و ترکیه نیز ارسال شده است. گیلانی در این نامه همچنین نوشت: کشورهای دریافت‌کننده نامه مسئولیت ویژه‌ای در قبال توقف سلطه وحشت ایجاد شده بوسیله هند در کشمیر و جامو دارند تا به این وسیله بتوان فضایی بوجود آورد که در آن مسئله مذکور را حل کرد. او همچنین آزادی زندانیان سیاسی و ایجاد فضا برای انجام فعالیت‌های سیاسی را خواستار شد.
 
پس از کشته شدن ده‌ها تن از مردم کشمیر در درگیری با نیروهای امنیتی هند طی ۸ روز گذشته، حال دولت دهلی‌نو برای سانسور اخبار واصله از بحران در این منطقه استقلال‌طلب اقدام به مسدود کردن شبکه‌های کابلی تلویزیون و تلفن همراه در کشمیر کرده است.
 
درحالی  که مجامع حقوق بشری دنیا «نابینا» شده اند، هند با دراختیار داشتن قدرت در این منطقه و دست برتر خود، مسلمانان را می کشد و تنها اقدام پاکستان، صدور بیانیه و تکیه به دیپلماسی است که در موارد مشابه، نشان داده جواب نمی دهد؛ بنابراین، قربانی رویه «عمل گرایانه» هند و «بی عملی» پاکستان، دیپلماسی ناکارآمدی است که زیان دیدگان آن، مسلمانان بی گناه این منطقه هستند.
گفتنی است که قطع نامه های سازمان ملل نیز بر اعطای حق تعیین سرنوشت به مردم کشمیر تاکید می کند لکن دولت هند هیچ گاه به این قطع نامه تن در نداد و با تروریست خواندن مردم کشمیر و مبارزات آنان، سعی در سرکوب آنان داشته است. لکن شواهد میدانی در کشمیر حاکی از آن است که علی رغم گذشته چهار نسل از آغاز بحران کشمیر، هنوز نیز مردم مسلمان کشمیر خواهان دستیابی به حقوق پای مال شده خود هستند.